Popatrzyła na śpiącego chłopaka z delikatnym uśmiechem. Biedak, był tak zmęczony,że ledwo co przyłożył głowę do poduszki tak szybko zasnął. Pokręciła głową siedząc na fotelu, skorzystała z okazji i wzięła ołówek razem z blokiem na kolana, ukradkowo zerkała na Bruneta przenosząc jego lico na kartkę. Tommy podsunął jej ciekawy pomysł, mogłaby wykorzystać swój talent i spróbować narysować muzyka. Każdą kreskę delikatnie poprawiała, przygryzła wargę marszcząc czoło, chciała aby wyszło idealnie. Aż nagle wstrzymała się przed zaznaczeniem oczu, odłożyła szkic i zamieniła kredkę na długopis.
-Uwielbiam Cię, Seiya…-szepnęła pisząc coś zawzięcie.
***
Uśmiechnęła się w stronę młodego chłopca, który po raz któryś wskoczył do wody za rzuconą, przez jakąś kobietę, monetą. Odruchowo ścisnęła rękę swojego Ukochanego dumnie wyprostowanego. Miał nadzieję,że życzenie tej osoby się spełni nie zależnie od tego, czy dziesięciolatek znajdzie pieniążek. Po chwili wynurzył się z wyciągniętą dłonią. Udało się. Elena zaklaskała kiwając głową z uznaniem dla nurka. A może sama by spróbowała? Wyszperała drobne z kieszonki spodni i zamknęła powieki skupiając się na jednej myśli.
-Miej mnie na uwadze.-Tommy szepnął do jej ucha, przytaknęła i wrzuciła złoty krążek do stawu. Szatyn natychmiast dał nura, a każda mijająca sekunda zaczęła ją denerwować. Dlaczego się jeszcze nie pojawił? W końcu wyłonił się mrugając oczyma.
-Przykro mi…nie mogę go znaleźć.-wysapał oddychając ciężko. Przytaknęła nieco skwaszona w przeciwieństwie do Kou, ten ściągnął adidasy i zdjął koszulę. Parę dziewcząt aż pożerało go wzrokiem, lecz nic sobie tego nie zrobił, tylko uśmiechnął zalotnie w stronę Blondynki i wskoczył do zimnej cieczy. Serce jej stanęło, przecież oboje długo stali na słońcu, mógł dostać szoku. Przykucnęła przed swym odbiciem.
-Tommy, wracaj!-warknęła czując jak kołatający mięsień podszedł do jej gardła.
-Panienka wzywała?-wystrzelił z niej jak z procy ochlapując Siostrę Bliźniaczek. Odetchnęła z ulgą dotykając jego policzka.
-Nigdy więcej mi tego nie rób.-oparła czoło o jego własne.-Nie mogę Cię stracić…-pokazał jej coś. Monetę.
-Będzie pierwszą zaoszczędzoną na nasz wspólny dom.- i jak Cię tu nie kochać?-pomyślała pomagając mu wyjść, pociągnęła go w swoją stronę, aż upadli oboje na trawę. Zaśmiała się perliście czując, jak silne ramiona muzyka oplatają jej drobną talię.
***
-Gdzie mnie zabierasz?-musiała to wiedzieć rozglądając się dookoła. Skądś znała to miejsce, tylko nie potrafiła go przypisać. Wydęła śmiesznie policzki i zerknęła na Bruneta idącego tuż obok. Miał na sobie ciemne okulary przeciwsłoneczne, jasną koszulę z krótkim rękawem i dżinsowe spodnie, w dłoniach trzymał koszyk okryty czerwonym kocem. Pierwszą myślą Usagi był piknik, to by się nawet zgadzało, ale znając pomysłowość Seiyi musiała podejść do tego pomysłu sceptycznie. Chłopak potrafił zaskakiwać, miała wrażenie,że te wszystkie niespodzianki przychodziły mu ot tak!
-No tam, gdzie Ty mnie zabierasz.-mrugnął do niej okiem z zagadkowym wyrazem przystojnej twarzy.
-Musisz być taki tajemniczy?-żachnęła się trzepnąwszy go w ramię. Zaśmiał się radośnie, tak jak lubiła.
-Króliczku, przecież widzisz gdzie idziemy, niczego Ci nie zasłaniam.-bronił się nawet przesuwając się do tyłu. Nagle spoważniała przystając. Uniósł brew zaciekawiony.
-Ale nie zepsułam żadnych planów zespołu? Nie przesunąłeś z tego powodu jakiś wywiadów, coś?-mina mu zrzedła. Przez chwilę milczał, co Tsukino tylko zdenerwowało.
-Nie, nie przesunąłem.-rzekł zgodnie z prawdą.-Funkcjonuję według schematu : najpierw Króliczek, potem cały świat-wyrecytował przemądrzale kręcąc głową.-Mój świat rozumie,że jesteś jego centrum. Skupiasz w sobie wszystko i nie obchodzi mnie, co sobie myślą dziennikarze, moi koledzy z zespołu, czy nawet kwiaciarka i jej wnuczka…Śpiewam dla siebie i dla Ciebie, i będę to robił wtedy, gdy mi się zachce…-zaznaczył nieco złośliwie.-A teraz chcę spędzić czas z Tobą, bo jest dla mnie cenniejszy…
Stała przed nim i zamrugała powiekami. Takich słów nawet od Motokiego nie usłyszała.
-Wiesz Króliczku…to nie flesze i wywiady dodają mi energii i blasku…Człowiek już się z nim rodzi…-pokazał coś na niebie, gdy tak razem siedzieli na kocu w pobliżu altany, gdzie zostało zrobione ich najpiękniejsze zdjęcie. Wybrał naprawdę bardzo dobre i urodziwe miejsce. Rzadko spotykane w mieście, a jednak prawdziwe. Spojrzała w górę.-Człowiek jest jak słońce…
-Okrągły?
-To też-zaśmiał się przytakująco.-Ale tak samo pojemny w swej duszy, w swych uczuciach…gdy spotyka kogoś takiego, kogoś tak wyjątkowego świeci jeszcze bardziej.-i w tym samym momencie poczuła, jak złote promienie przyjemnie prażą jej skórę. -Ty mi dajesz ten blask.
-Naprawdę?-pochyliła się w jego stronę mrugając powiekami.
-Tak czuję-ujął dłoń Usagi i przyłożył do swojego torsu.-Tutaj masz swoje miejsce, swój dom.-niemal dotykał ją swoimi wargami. Popatrzył w oczy, siłując się z chęcią pocałowania przyjaciółki. Zdziwił go brak oporu, dziewczyna wcale nie odsunęła się. Spoglądała na niego jakoś inaczej. Serce przyspieszyło im obojgu, kiedy zbliżyli się jeszcze bardziej. Tsukino przełknęła ślinę, w jej wnętrzu narodziła się chęć, by zasmakować jego ust… Zamknęła powieki i musnęła go delikatnie. Jej ciałem wstrząsnął najprzyjemniejszy dreszcz, jaki kiedykolwiek czuła. Seiya nie tak od razu oddał pieszczotę. Zaskoczyła go! A gdy szok minął, ułożył ją na plecach i pogłębił przyjemność…
